21 mei 2010
Om 08.00u stond onze vriend Bonny al klaar met de bus aan het hotel.
Eerst stond er een 2,5 uur durende busreis voor de boeg richting Bastogne waar wij om 10.30u werden verwacht aan het Mardasson Memorial.
De zon scheen al volop en niettegenstaande het vroege uur, was iedereen al in stemming. Iedereen was nog euforisch van de ceremonie, het monument, de Ambassadeur, de receptie…….Op de bus werd er over dit dan ook wat nagekaart.
Even was er toch ongerustheid want onze vriend Royce Colby was op zijn kamer in de douche uitgegleden en had pijn aan de ribben.
De reis verliep zonder problemen en omdat wij op schema waren was er nog even de tijd voor een korte stop in Bande bij Nassogne (waar er in 1945, 34 onschuldige burgers werden doodgeschoten door de nazi’s) en in Bois Jacques (Foy) en het aldaar opgericht monument waar de bekende 506th easy company (PIR) van het 101st airborne division slag heeft geleverd.
Gekomen aan het Mardasson stond de rest van Leuven Centraal ons al op te wachten evenals onze gids, Robby.
Na een korte uitéénzetting van het ontstaan van het Mardasson Memorial, de “Battle of the Bulge” en het nemen van foto’s was er plotseling weer opschudding.
Onze vriend Jim Latimore was op de trappen van het Mardasson ten val gekomen.
Gelukkig zonder al te veel erg.
Om 11.30u werden wij verwacht op het gemeentehuis.
Na een korte verwelkoming door de burgemeester werden de veteranen gehuldigd, zij ontvingen de herinneringsmedaille ter gelegenheid van de 65ste verjaardag van
“the Battle of the Bulge”, het handtekenen van het guldenboek mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Onze vriend Georges Michils, Belgische veteraan met erkenning van het US Army, werd eveneens gehuldigd wat voor hem toch een emotioneel moment was. Na de rijkelijk gevulde receptie zijn wij doorgereden naar “la cave McAuliffe” waar wij hartelijk werden ontvangen door mensen van de historische kring, gekleed in uniform. Na het nuttigen van onze lunch, lekkere koffiekoeken, zijn wij afgedaald naar de beruchte kelder wat eens het hoofdkwartier is geweest van gen. McAuliffe. Onze gasten waren duidelijk onder de indruk van het geheel en de “surprises” die ze ook hier in ontvangst mochten nemen. Na het nemen van de nodige foto’s en het tekenen van het boek zullen ook onze gasten op de muur terechtkomen bij de veteranen die de cave hebben bezocht.
Ondertussen was het ook tijd om verder te reizen naar Henri Chappelle, het Amerikaans kerkhof, waar Jim, Otto en Royce, herenigd werden met hun “brother in arms” S/Sgt Lee A. Taylor, die de missie in 1944 niet heeft overleefd.
Voor Jim en Royce was het de eerste maal, na bijna 66 jaar, dat zij aan het graf zouden staan. Aangekomen in Henri Chapelle rond 15.30u werden wij opgewacht door de mensen van het kerkhof, er stonden elektrische trolleys ter beschikking en na het spelen van verschillende taps en kranslegging door de nog in leven zijnde “crew members” was dit toch een emotioneel moment voor ons allen.
Niettegenstaande wij met een groep waren van een 50tal personen was het er muisstil.
Royce, Otto en Jim werden dan nog uitgenodigd om de “Stars and Stripes” neer te halen en plechtig op te vouwen. Vol trots hebben onze 3 vrienden dit gedaan.
Ondertussen was het al 17.00u gepasseerd en werden wij verwacht met gans de groep in restaurant grill de la Clousse (Aubel), waar wij een heerlijke dagsoep en de specialiteit van het huis “brochette de la clousse” hebben genuttigd.
Het mag gezegd worden het was gewoon lekker, een echte aanrader en wat een spies gevuld met allerlei soorten vlees kregen wij voorgeschoteld.
Mr. Irish van het USAG Brusssels heeft dan als laatst nog een woord van dank uitgesproken naar de veteranen en hun familie maar ook naar onze vereniging om ons te bedanken voor ons initiatief en organisatie van dit 5daags evenement.
Moe maar voldaan zijn wij terug huiswaarts gekeerd met een vracht vol mooie, en op sommige momenten emotionele, herinneringen.
Volgende: Dag 4 Meensel + Patton drivers